Munduk

Dag 34: op weg naar Ubud
Als eerste het nieuws dat ik (Koen) helaas niet ben aangenomen bij het bedrijf Famar. Na lang wachten toch een antwoord gekregen. Een dompertje maar we genieten nog erg veel tijdens onze vakantie. Na de vakantie ga ik weer verder met mijn zoektocht naar een andere baan.
Na een korte en zeer snelle rit (onze chauffeur hield echt niet van zondags rijden) van Padangbai naar Ubud zijn we eerst weer lekker op bed gaan liggen om nog meer bij te slapen. Tja slapen is wat we op Bali al veel hebben gedaan, maar dat hoort ook bij een vakantie. Bij aankomst zijn we meteen eerst naar de dokter gegaan omdat het oortje van Koen nog niet is zoals het moet zijn. Na een uitgebreid onderzoek constateerde de dokter dat er idd nog een kleine irritatie/ontsteking in de buitenkant van het oor zit. Hiervoor heeft Koen druppels gekregen maar dan op het klimaat hier gericht. Nu maar hopen dat het aanslaat zodat hij kan gaan duiken in Komodo. Na een middagdutje van ongeveer 2 uur zijn we nog even langs de winkeltjes gelopen en Bettine heeft nog wat rondgekeken voor een leuk jurkje. Eentje vond ze erg leuk maar ze twijfelde. Dus helaas geen jurkje. Nog even wat gegeten en ja hoor wederom op tijd naar bed voor een lange nachtrust.
Dag 35: op weg naar Munduk
Het eerste wat we tegen elkaar zeiden toen we wakker werden. Damn wat heb ik lekker geslapen!! Het bedje was prima, niet te warm. Helemaal prima. Het enige nadeeltje van het begin van deze dag is dat de darmpjes bij Bettine niet helemaal OK zijn. Nu maar hopen dat het snel overgaat. Na een simpel ontbijtje zijn we toch nog terug gegaan naar het winkeltje waar Bettine dat jurkje zo leuk vond waar ze over twijfelde. Na nog een keer gepast te hebben toch maar gekocht. Om 11 uur werden we opgehaald om naar Munduk te gaan. Dit was een rit van ongeveer 2,5 uur naar het noord-midden van Bali. Het is hier erg mooi en er is bijna geen toerist te zien. TOP. Helaas willen de darmpjes van Bettine niet echt meewerken. Het enige wat ze vandaag nog heeft gezien is haar bed, het toilet en een hoop water met ORS erin.
Dag 36: rijstvelden en watervallen van Munduk
Helaas strubbelen de darmpjes van Bettine nog tegen vandaag en is ze genoodzaakt om hopelijk alleen deze dag in het huisje te blijven vergezeld met een boek, bananen, haar favoriete drankje ORS en de wc-pot. De eigenaar van de homestay voelt wel erg met haar mee (zelfs 5 bananen gekregen van hem en speciaal voor Bettine brood gehaald om toast van te maken, ookal moesten we wel even uitleggen hoe je dat moest doen) en probeert alles te doen om haar zo snel mogelijk beter te krijgen. Koen is in de ochtend eerst een wandeling gaan maken naar de rijstvelden van Dayang. Na wat gezoek en gepuzzel naar de juiste weg toch de mooie rijstvelden gevonden waar ook nog een aantal balinezen aan het werk waren. Na een wandeling van ongeveer 2 uur samen gelunched en daarna is Koen een wandeling gaan maken naar de watervallen van Munduk. Na veel geklim en gezweet heeft hij beide watervallen gevonden en ze waren erg mooi. Bij beide watervallen geen enkele toerist te bekennen dus wat wil je nog meer qua ongereptheid. Gedurende deze 2 uur heeft Bettine alleen maar geslapen aangezien ze erg moe is vanwege de diarree. Ze heeft van mij nog een heerlijke jus d’organge gekregen en ze probeert de dag door te komen. Hopelijk is het ergste nu geweest en kan ze de komende dagen herstellen. Het avondeten was evenals het ontbijt en de lunch voor Bettine voortreffelijk! Bestaande uit een dikke pannenkoek en toast. Alleen voor het diner had Bettine om wat suiker gevraagd voor op haar pannenkoek. Ze kreeg dit keurig in een bakje voor haar neergezet. Na het zorgvuldig over de pannenkoek te hebben gestrooid en haar eerste hap genomen te hebben kwam ze erachter dat het geen suiker was maar dat haar hele pannenkoek nu vol zout zat… een geheel nieuwe ervaring. Dan maar een extra banaan als toetje (nummer 3 van vandaag).
Dag 37: Munduk – scooteren
Vannacht heeft Bettine een beetje een gebroken nacht gehad, maar na 2 dagen thuis zitten vond ze dat eigenlijk wel genoeg. Na het ontbijt zijn we, ja met z’n 2en, een scooter gaan huren om vervolgens naar de 3 vulkaanmeren verderop te rijden. De eerste twee meren zijn ongerepte en een stuk prachtige natuur. Onderweg kwamen we nog een schooltje tegen waar we natuurlijk even zijn gestopt. Zoals altijd werden we met open armen ontvangen en mochten we even rondkijken. Opvallend is dat maar 1 van de 4 klassen die in het lokaal zaten voorzien was van een leerkracht en ook daadwerkelijk aan het rekenen was. We werden in deze klas ontvangen met een welkomstlied, erg leuk. Na een praatje te hebben gemaakt met de kids en de leerkracht zijn we verder gereden. Het derde en laatste kratermeer was erg touristisch omdat er een watertempel in het water lag. Natuurlijk moesten we weer entree betalen en Bettine was blij dat ze weer een toilet zag na 1,5 uur op de scooter. Daar nog wat gegeten en de tempel bezocht, hij was iets kleiner dan we hadden verwacht, maar leuk om te zien. In deze streek worden heel veel aardbeien verbouwd en dat zie je ook overal terug. Ook op de menukaarten en borden langs de weg. In de creatiefste vormen gespeld (bv. Setrowbery) Deze onderneming was misschien nog net iets teveel van het goede voor de energievoorraad van Bets, dus gingen we weer richting Munduk. Bettine dook gelijk het bed in en Koen ging nog even verder scooteren. De weg naar de kust toe was erg mooi en vol prachtige rijstvelden. Eenmaal bij de kust had Koen bedacht een andere route te pakken maar dat was volgens de lokale bevolking niet te doen, dus dan maar dezelfde route terug. Althans dat dacht hij. Na wat zoeken en heel veel vragen kwam hij toch tot de conclusie dat hij toch een beetje verdwaald was. (dan mis je een kaartlezer achterop) Na heel veel navraag aan de aardige mensen hier kwam hij na ruim 3 uur toch weer terug in het huisje waar Bettine nog steeds in coma lag. De slaap is blijkbaar nog hard nodig. De rest van de middag lekker chillen en ’s avonds nog wat gegeten en spelletjes gedaan. Morgen op naar Lovina aan de kust.